Millosh Gjergj Nikolla (Migjeni) | Verso libero
Nel profondo del mio cuore dormono canti non cantati che dormono e attendono giorni più fortunati per erompere ed effondersi liberi da paure. Kanget e pakendueme Thellë në veten teme flejnë kangët e pakëndueme të cilat ende vuejtja as gëzimi s'i nxori, të cilat flejnë e presin një ditë ma të lumnueme me shpërthye, m'u këndue pa frigë e pa zori. Thelltë në veten teme kangët e miajesin... e unë jam vullkani që fle i fashitun, por kur t'i vijë dita të gjitha ka me i qitun në një mijë ngjyra të bukra që nuk vdesin. Por a do të vijë dita kangët me u zgjue? Apo ndoshta shekujt me ne prap po tallen? Jo! Jo! Se liria filloi me lulzue dhe e ndjej nga Dielli (alegorik) valën. O kangët që fleni reliktet e mia q'ende s'keni prekun as një zemër të huej, vetëm unë me ju po kënaqem si fëmia unë- djepi juej; ndoshta vorri juej. le bandiere della malinconia Nel mio paese sventolano ovunque bandiere di una triste malinconia… … e nessuno può dire che