Millosh Gjergj Nikolla (Migjeni) | Verso libero

Nel profondo del mio cuore dormono canti non cantati

che dormono e attendono giorni più fortunati

per erompere ed effondersi liberi da paure.

Kanget e pakendueme

Thellë në veten teme flejnë kangët e pakëndueme

të cilat ende vuejtja as gëzimi s'i nxori,

të cilat flejnë e presin një ditë ma të lumnueme

me shpërthye, m'u këndue pa frigë e pa zori.

Thelltë në veten teme kangët e miajesin...

e unë jam vullkani që fle i fashitun,

por kur t'i vijë dita të gjitha ka me i qitun

në një mijë ngjyra të bukra që nuk vdesin.

Por a do të vijë dita kangët me u zgjue?

Apo ndoshta shekujt me ne prap po tallen?

Jo! Jo! Se liria filloi me lulzue

dhe e ndjej nga Dielli (alegorik) valën.

O kangët që fleni reliktet e mia

q'ende s'keni prekun as një zemër të huej,

vetëm unë me ju po kënaqem si fëmia

unë- djepi juej; ndoshta vorri juej.

le bandiere della malinconia

Nel mio paese

sventolano ovunque

bandiere di una triste

malinconia…

… e nessuno può dire

che qui un popolo vive

che qualcosa di nuovo

sta costruendo.

Sulla soglia di ogni casa

ove un segno di vita appare

sventola una bandiera

di triste malinconia.

Recital' malsorit

O, si nuk kam një grusht të fortë
t'i bij mu në zemër malit që s'bëzanë,
ta dij dhe ai se ç'domethanë i dobët -
n'agoni të përdihet si vigan i vramë.

Unë - lugat si hij' e trazueme,
trashigimtar i vuejtjes dhe i durimit,
endem mbi bark të malit me ujën e zgjueme
dhe me klithma të pakënaqura t'instinktit.

Mali hesht. Edhe pse përditë
mbi lëkurë të tij, në lojë varrimtare,
kërkoj me gjetë një kafshatë ma të mirë...
Por më rren shaka, shpresa gënjeshtare.

Mali hesht - dhe në heshtje qesh.
E unë vuej - dhe në vuejtje vdes.
Po unë, kur? heu! kur kam për t'u qesh?
Apo ndoshta duhet ma parë të vdes?

0, si nuk kam një grusht të fuqishëm!
Malit, që hesht, mu në zemër me ia njesh!
Ta shof si dridhet nga grusht' i paligjshëm...
E unë të kënaqem, të kënaqem tu' u qesh.

Sonet pranveruer

Me kangë në buzë e me hove të reja
u zgjue agimi pranveruer,
largësinat e hjedhta ka zatetë hareja,
n'argjent shkëlqejnë brigjet tërthuer.

Me kangë në buzë u zgjue agimi
dhe ia këndoi kangën diellit t' art
rrezash purpure dhe jetëdhurimi
me kaltrinat e thellta në qiellë të kjartë.

Me manushaqe në buzë e me andje në zemra
vajzat si biluri ndër kopshtie të gjelbra
dihasin aromat, që lulzimi derdhi,

me gji të paprekun, ku dashnia sosë
me fletza trandafilesh që flladi sjelli
dhe adhrojnë pranverën me një apoteozë.

Broken Melody

Broken melody - tear sparkling in the eye
Of a woman loved…
Please past,
Jewel lost,
A trampled dream
Lips unkissed
In the broken melody.

With silent sobs the naked shoulders shake,
Their whiteness dazzling…
Stabbed, stabbed with remorse
For the moments of mindlessness,
For her ruined fate,
For the happiness lost
In the broken melody.

Face hidden in her hands in shame,
Remorsefully the woman weeps,
With heart despairing
(A broken guitar,
A voice stifled
On lips kissed by pain
In the broken melody).
Silent he stands beside the woman weeping

Scolding tears of shame
That dim her eyes.
Some money on the table quickly lays
And goes away,
Leaving the woman lost
In the broken melody.
But when another comes, lust mounts again,

The heated blood
Pounds furiously through the veins,
Benumbing mind
… and only gasps
And grants are heard
In the horrid melody.

Translated by R.Elsie