Millosh Gjergj Nikolla (Migjeni) | Verso libero

Nel profondo del mio cuore dormono canti non cantati

che dormono e attendono giorni più fortunati

per erompere ed effondersi liberi da paure.

Kanget e pakendueme

Thellë në veten teme flejnë kangët e pakëndueme

të cilat ende vuejtja as gëzimi s'i nxori,

të cilat flejnë e presin një ditë ma të lumnueme

me shpërthye, m'u këndue pa frigë e pa zori.

Thelltë në veten teme kangët e miajesin...

e unë jam vullkani që fle i fashitun,

por kur t'i vijë dita të gjitha ka me i qitun

në një mijë ngjyra të bukra që nuk vdesin.

Por a do të vijë dita kangët me u zgjue?

Apo ndoshta shekujt me ne prap po tallen?

Jo! Jo! Se liria filloi me lulzue

dhe e ndjej nga Dielli (alegorik) valën.